Daar is ze weer hoor, weer een schrijfsel over corona, denk je misschien.
Enkele maanden geleden schreef ik er al eens over, toen we nog allemaal dachten dat corona na de Paasvakantie wel weer zijn valies gepakt zou hebben.
Ondertussen weten we wel beter en steekt het woord 'corona-moeheid' de kop op. En geloof mij, ik ben het ook moe, kotsmoe! Maar...
Stiekem heeft corona mijn leven ook op een positieve manier op zoveel vlakken verbeterd.
Ik kreeg de ruimte om stil te staan bij wat ikzelf belangrijk vond, welke dromen ik heb en wat ik graag allemaal nog wil doen. En ik merk dat ik in mijn omgeving niet de enige ben, die stil is gaan staan bij dit soort dingetjes. De meesten onder ons zijn ondertussen wel gewoon weer aan het werk, maar het bedrijf waarvoor ik werk heeft besloten nog economische werkloosheid in te zetten tot het einde van het jaar.
Dit geeft heel wat mogelijkheden maar ook heel wat tijd om na te denken.
Het voorbije jaar is al een rollercoaster van emoties geweest (ook hier ben ik zeker dat ik niet alleen in ben). Dat ging van blijheid in het begin van de lockdown met alle extra tijd om leuke dingen te doen, over in frustratie toen ik mijn enkel brak, tot een gevoel van nutteloosheid en lichtjes depressief omdat ik met al mijn energie en werklust geen blijf meer wist.
Even een schets van de rollercoaster...
maart
Blij en dankbaar voor alle tijd en nog tijd tekort hebben voor al de dingen die ik wilde doen zoals kleuren, puzzelen, armbandjes maken, yoga, work-outs, lange wandelingen, veel telefoongesprekjes, kaartjes versturen, het huis opruimen en poetsen, enzovoort.
april
Frustratie omdat de yoga teacher training uitgesteld werd en het onmogelijk bleek te zijn om de vliegtickets terug betaald te krijgen. Nog meer frustratie omwille van een gebroken enkel en gebonden zijn aan een zetel plus afhankelijk zijn van mijn vriend voor heel wat kleine dingetjes die ineens niet meer lukken als je niet mag lopen, maar die voordien vanzelfsprekend waren.
mei
Nog steeds gefrustreerd, maar stilaan ook wat weemoedig omdat niets ging zoals ik dat graag zou willen.
Ik voelde me echt hulpeloos en constant moe en verveeld van het vele nietsdoen en zitten.
juni
Hoopvol want mijn gips of brace kwam eraf en ik kon stilaan weer beginnen rondwandelen. Maar ook een beetje ongeduldig want ik wilde zo graag zoveel doen, maar ik moest geduldig zijn want de genezing van mijn enkel verliep maar heel traag. Ook deed mijn enkel nu weer meer pijn dan toen het nog in de brace zat. Lang wandelen en zeker sporten zat er nog niet in.
juli
Sinds 28 juni hebben we een nieuw gezinslid waarmee ik mijn handen vol heb, Maui de Cunucu :)
Dit bracht natuurlijk heel wat vrolijkheid met zich mee. Bert vertrok begin juli voor enkele weken op motorreis dus ik had het huis voor mij alleen samen met de hond en de kat. Deze weken vlogen om, stilaan ging wandelen wel weer dus ik bracht heel wat tijd door in de natuur met Maui. Which made me really really really happy :)
augustus
Hoewel augustus ook nog steeds een leuke en échte zomermaand was, voelde ik me doorheen de maand augustus ook erg nutteloos of waardeloos. Na augustus zouden we op het werk de draad weer oppakken, maar hoe meer september naderde, hoe meer duidelijk werd dat ook dan het werk nog niet op de normale wijze hervat zou worden. Het voelt vreselijk om al de energie, goesting en ideeën niet in praktijk te kunnen omzetten.
september
Excited(!) is het juiste woord - ik verkies het Engelse woord omdat het Nederlandse 'opgewonden' zo een rare connotatie heeft volgens mij. Er werd beslist op het werk om nog alles op een laag pitje verder te laten lopen tot eind december. Daarom besloot ik het heft in eigen handen te nemen en zelf wat met mijn kwaliteiten en goesting te gaan doen. Ik sta nu zo hard te trappelen voor alles wat de komende maanden in petto hebben! Ik heb er zoooooveel zin in, maar wat ik precies ga doen, hou ik nog heel eventjes voor mezelf.
In een volgende blogpost vertel ik jullie er meer over :) Hou mijn instagram en website dus zeker in de gaten mocht je hier nieuwsgierig naar zijn!